Loppy Djoes

Het is alweer een paar weken geleden dat ik (Wies) wat van me heb laten horen. Het waren drukke weken. Allereerst de week dat Wouter zijn ouders hier waren. Die dagen ben ik alleen naar de bouw gegaan. Er is veel gebeurd, het gebouw is inmiddels echt een gebouw geworden. Het is volledig opgemetseld, alle ramen zijn erin gezet, en de veranda is opgemetseld. Daarnaast heb ik met Niels de trim en nok op beide gebouwen gelegd, waardoor beide gebouwen volledig waterdicht gemaakt zijn.

De vrijdag dat Wouter zijn ouders weggingen kwamen mijn ouders aan. Zij kwamen tegelijk aan met Dave en Lisanne (Niels zijn zusje en haar vriend). De eerste dag hebben we ze laten bijkomen van de cultuurshock, en ze laten wennen aan de hogere temperaturen van Gambia, dus zijn we naar het strand geweest. Uiteraard onder het genot van een verse kokosnoot, een lekker hapje en een drankje aan het strand. ’s Avond hebben we onze gasten mee laten genieten van een ‘stapavondje’ in Gambia. Om het vervolgens net zoals in Nederland af te sluiten met een broodje shoarma.

Zondag hebben we een lange strandwandeling gemaakt vanaf het sheraton hotel tot aan ons vast strandje van Tujering. Uiteraard ook weer delen door het water gelopen met de tassen op het hoofd, en de waakhonden die ons bleven achtervolgen. Halverwege kwamen we bij het vissersdorpje Tanji en werden er foto’s gemaakt van de gekleurde boten en mensen die deze boten binnenhaalde. Dit liep echter niet helemaal goed af. Één man rende onze kant op om ons te vertellen dat hij er niet van gediend was dat blanke mensen foto’s van hem namen. Hij haatte blanke mensen die foto’s van hem maakte. En daarom moesten alle foto’s die daar genomen zijn onder zijn toeziende oog worden verwijderd van de camera. Sindsdien zijn mijn moeder en Lisanne bang geworden om verder nog foto’s te maken. Na dit dorpje waren we een beetje uitgedorst en gingen we bij een strandtentje wat drinken. Na neergeploft te zijn vroegen we aan de bediening wat voor drinken ze allemaal hadden. Een koude klets zat er helaas niet in, hij bleek namelijk nog maar 3 zakjes met water te hebben. Hij kon wel even in het dorp een kratje drinken halen, zei hij, dan was hij over ongeveer een uurtje wel terug. Na de zakjes water gedeeld te hebben zijn we dus maar weer doorgelopen. Na een wandeling van ongeveer vier uur kwamen we aan bij ons vaste strandtentje in Tujering. Hier hebben we nog gezwommen en gegeten, om vervolgens met zijn 10 in de auto terug te rijden naar brufut. Alles kan hier!

Maandag bestond uit een toeristisch dagje, eerst de krokodillenpoel, en vervolgens naar de Serrekundamarkt. Waar iedereen zijn ogen uitkeek. Dinsdag een dagje strand. En woensdag heb ik mijn vader mee laten helpen op de bouw, om vervolgens met mijn moeder en Bibi chicken yassa te maken voor alle werknemers op de bouw. Allereerst zijn we met Bibi naar de markt geweest om daar alle ingredientën te halen voor de yassa. Om half 11 waren we terug om vervolgens drie uur met zn drieen in de keuken te zitten koken. Koken is voor de gambianen een dagtaak. Dit komt vaak doordat ze op hout koken, en vaak maar een vuurtje maken, en dus alle dingen om de beurten maken. Uiteindelijk waren we mooi om twee uur klaar met de yassa, en deze hebben we vervolgens op de bouw samen met alle bouwvakkers opgegeten! Donderdag zijn we naar het apenpark geweest, hier hebben we rondgelopen met een Gambiaanse gids die ons veel wist te vertellen over alle dieren in dit park.

Vrijdag gingen we opweg naar Ginak (of Jinak of Jinack of Ginack, Gambianen hebben niet echt een eenduidige spelling voor het eiland denk ik). Maarten en Paula hebben daar ooit een kliniek gebouwd, en moeten hier nog twee keer per jaar heen voor onderhoud, dus wij gingen mee omdat Maarten nog niet de daken op kon. Ginak is een eiland voor de noordbank van Gambia. Het staat bekend als het wieteiland. Wiet is illegaal in Gambia, maar op dat eiland zit geen politie, dus iedereen verbouwt daar wiet. Om bij dit eiland te komen kan je de lijndienst nemen, maar aangezien deze af en toe eens een keer vaart, stampvol zit, en niet op vaste tijden vaart hebben we een eigen bootje genomen. Met een afrikaans gekleurd bootje van ongeveer 7 meter lang zijn we de Gambia over gestoken waar deze uitmond in zee. Omdat we ’s ochtends gingen was de zee nog niet zo heel wild. Rond 12 uur kwamen we aan op het eiland, hier stond Bamba, een beer van een vent, ons al op te wachten. Toen hij Maarten zag werd hij helemaal blij. Bamba kwam aanlopen om onze spullen (en de dames) uit de boot te tillen en aan wal te brengen. Aangezien Maarten hem een paar jaar geleden ‘lekkere kontje’ had geleerd. Heeft hij Lisanne en mijn naam niet meer geleerd, maar werden wij ‘lekkere kontje’ genoemd. Sinds hij wist dat mijn vader de vader van het gezelschap was werd hij omgedoopt tot ‘daddy cool’. Bamba is onze gids, gezelligheidsman, tolk en pakezel geweest van het weekendje Ginak. De lodge in Ginak was veel luxer dan ik verwacht had. We hadden zelfs een koelkast en stroom in onze lodge! ’s Middags zijn we direct het eiland over gelopen naar de kliniek om de onderhoudswerkzaamheden te doen. Toen Maarten, Wouter, Niels en ik hard aan het werk zijn gegaan, zijn de gasten met z’n vieren en Bamba het eiland wezen verkennen. Wat een cultuurshock hebben zij gehad. Al die kinderen die achter je aanrennen en ‘toebab, minty’ schreeuwen. De huizen in het dorpje, de mensen die allemaal vriendelijk zijn, de kinderen die ineens voor je beginnen te zingen. Nadat ons werk erop zat hebben we een zak ongebrande cashewnoten gekocht. Eenmaal terug aangekomen bij de logde hebben we nog even een duik genomen in de zee. Bamba heef toen de cashewnoten gebrand. Die we vervolgens met zn allen hebben zitten pellen en op hebben gegeten. Dan kom je erachter waarom cashewnoten eigenlijk zo duur zijn. Wat een arbeidsintensief werk is het om een zak cashewnoten te maken zeg! Eerst de noot van de boom plukken, deze laten drogen in de zon, om deze vervolgens te branden boven een houtsvuurtje, het verkoolde deel af te pellen, het vliesje van de noot af te halen, en dan heb je pas een cashewnoot! Dit waren wel heerlijke verse cashewnoten! ’s Avonds gezellig bij het kampvuur gezeten waar uiteraard ook jembee gespeeld werd. Vervolgens hadden de heren het idee om de nacht buiten door te brengen op het strand. Naast het kampvuur werden strandbedjes geplaatst waar zij vervolgens de nacht door hebben gebracht. Om warm te blijven hebben we een mooi vuurtje gestookt, die ook nog eens de muggen weghield, multifunctioneel! De volgende dag zijn we naar een boerderij gegaan waar ook wat geklust moest worden. Hier gingen we naartoe met een boot. Toen we in de boot gingen stappen bleek dat er ook een voetbalelftal in die buurt moest spelen, dus zij vroegen of ze mee mochten varen. Uiteindelijk denk ik dat we ongeveer personen voor 3 voetbalelftallen meegenomen hebben. Het was dus gezellig druk in de boot. Nadat we klaar waren met de boerderij was het tijd om te vissen. Vissen voor je eigen avondeten. Helaas hebben we niet meer gevangen dan een visje van 15 cm, en een tak. Gelukkig hadden ze dit al aan zien komen en al vissen gekocht voor ons avondeten. Ook deze avond hebben we spelletjes gedaan en daarna gezellig bij het kampvuur gezeten.
Dinsdag zijn we vissen wezen vangen met een boottripje door de mangrove. Eten en drinken was aanwezig op de boot, en genoeg hengels om te vissen. We zijn ergens gestopt waar de schipper dacht dat een goede plek was om te vissen. Nadat ik mijn hengel er net uitgegooid had vond de organisator van de boottrip dat dit niet de geschikte plek was om te vissen. Dus de hengels moesten weer ingetrokken worden om naar een plek te varen met meer vis. Nadat ik mijn hengel snel weer ingehaald had bleek dat ik er al een visje aan had zitten. Hoezo er zit geen vis? Op de volgende plek werden ook grotere vissen gevangen. Een paar grote butterfish, en een megagrote rog, veel kleine visjes en een krab zijn er gevangen die dag. Eenmaal teruggekeerd bij de kroeg waar we begonnen zijn werden van de bottafish stukjes kibbeling gemaakt, Heerlijk!

Vrijdag hebben we bij eddies voetbal zitten kijken. Helaas konden we alleen de eerste helft zien. Na de eerste helft zijn we met de auto naar het vliegveld gereden om ons bezoek af te zetten. In de auto bleven de smsjes binnenkomen dat we weer gescoord hadden. Bij de 1-4 geloofden we het niet meer. Toch maar even op internet kijken, en ja hoor het was waar. Op het vliegveld was een heel klein TV-tje waar een hele groep mensen omheen stonden om de wedstrijd toch nog te volgen. Daarna hebben we het laatste doelpunt daarop gezien. Het was immers een vliegtuig vol met Nederlanders, dus de sfeer was ook daar goed.

Zaterdag was al het bezoek weer weg en hadden Wies en ik (Wouter nu, verwarrend he?) een dagje vrij. Eerst maar even gekeken wat we nog mee moeten maken in Gambia. Uiteindelijk zijn we naar Lamin Lodge gegaan, een plek die erg de moeite waard schijnt te zijn voor toeristen. Natuurlijk gingen we er goed voorbereid naartoe (we wisten wel ongeveer een richting, maar waar de lodge precies was was ons eigenlijk een raadsel). Toen we aangekomen waren bij het plaatsje Lamin zagen we ineens een groene taxi ergens een zandweggetje inslaan. De groene taxi’s zijn alleen voor de rijkere mensen in Gambia (meestal toeristen), dus dachten we dat we die wel konden volgen. Zandweggetje in, door de middle of nowhere, zandweggetje in, langs moestuintjes, en daar ineens lag het: Lamin Lodge. Toch een goed idee om de groene taxi te volgen! Daar aangekomen werden we meteen aangesproken door een Gambiaan, die ons maar al te graag mee wilde nemen naar de boten. Wies en ik hadden wel zin in een boottochtje, dus maar even kijken wat de mogelijkheden waren. Eerst wilden Wies en ik allebei een eigen kano pakken, maar dat werd ons afgeraden. Daarna wilden we met zijn tweeën een kano huren, maar ook dat werd ons afgeraden omdat we dan geen kapitein zouden hebben. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een overdekte kano met 2 kapiteins voor 350dalasi per persoon (zo’n 6 euro). Daar hebben we achteraf geen spijt van gehad!


Eerst brachten ze ons naar een zandbank, en daarna door naar een klein tunneltje door de mangrove. Een paadje wat zo smal en ondiep was dat de boot er niet doorheen paste. Normaal stopte daar de bootreis, maar Wies en ik voelde er wel wat voor om een stukje te gaan wadlopen tussen de mangrove. Het water was maar een halve meter diep en het voelde aan alsof het zo’n 30 graden was, echt warm! Na 5 minuten door de mangrovetunnel te hebben gelopen kwamen we aan bij een kleine open plek. Onze kapitein liep voorop, en liet ons wat rijstvelden van Gambia zien (momenteel stond het vol met aardappelen, maar in het regenseizoen verbouwen ze daar rijst). Ook zagen we daar een elephant tree, die zo groot was dat je er een bankje in zou kunnen maken. Dat hadden ze dan ook gedaan: de boom was van binnen hol, en ze hadden er van wat oud hout een paar bankjes in getimmerd. Heel erg tof! Toen we het daar weer hadden gezien mochten we weer terug lopen naar de boot. Na een kort stukje varen waren we weer aangekomen bij de kant. Toen hadden we het echter nog niet gezien bij Lamin lodge: we hadden het ‘floating restaurant’ nog niet gezien. Omdat we nog niet geluncht hadden zijn we daar maar even gaan lunchen. Het restaurant had een prachtige locatie, je had heel mooi uitzicht over de hele mangrove en over de rivier. Toen onze lunch bezorgd werd hadden we er ineens een paar nieuwe vrienden bij: een paar apen wilden ook meegenieten van onze lunch! Omdat we toch te veel hadden was dat geen probleem, zo hebben we de apen bij Lamin lodge ook nog een beetje verpest, leuk voor de volgende toeristen die daar komen.

Zondag zijn we naar het strand bij Tujering geweest. Er was daar een walvis aangespoeld, en die wilden we toch nog wel even zien. Eerst tot aan het strand gereden, en daar op het dak van Maarten’s auto gezeten en naar de walvis. Wat een unit zeg! Je ziet het wel eens op foto’s, maar als je ernaast staat is hij toch nog meer indrukwekkend! Alsof de omvang niet indrukwekkend genoeg was, kwam er ook nog eens een flinke lucht van die walvis af. Hij lag er immers al 4 dagen, dus dat rook aardig. Na de walvis gezien te hebben zijn we zo’n kilometer verderop aan het strand gaan liggen: ver van de stank af.
Een lekker relaxt dagje aan het strand gehad, en genoeg opgeladen om aan onze laatste week Brikama te beginnen!

Maandag begon de werkweek weer, dus zijn we naar Brikama gegaan. Daar had de tegelaar goed zijn best gedaan! De hele vloer lag er al in en hij hoefde eigenlijk alleen nog maar de finishing touch te doen. De tijd is daarna ook voorbij gevlogen, woensdag was het hele gebouw klaar en hoefde er eigenlijk alleen nog maar schoongemaakt te worden. De gebouwen zijn nu dus officieel af, en dat is toch wel een heel lekker gevoel! Ik vind het ook heel fijn dat ik het gebouw van begin tot eind helemaal heb meegemaakt. Maandag komt Cees (de sponsor) langs om te kijken of het gebouw naar wens is en wat we nog aan moeten passen.

Ook hebben Wies en ik nog wat donaties gekregen, die wij hier aan het goede doel konden besteden. We hebben bedacht om een kleine speeltuin te maken met glijbaan, twee schommels, wipwap, twee verplaatsbare doeltjes en een zogenaamde ‘bantaba’ (een overdekte buitenruimte, een beetje een partytent idee). Omdat we alle materialen zelf kopen en het goedkoop kunnen lassen kost het ons ook helemaal niet veel, de totale kosten zullen krap 400 euro zijn. Hopelijk horen we maandag van de sponsor of hij ook akkoord is met ons plan, en kunnen we daarna weer hard aan de slag met bouwen!
Maar tot die tijd hebben we een weekend te overbruggen, die we niet kunnen besteden aan de bouw in Brikama.


PS:
voor diegenen die het nog niet hadden meegekregen: vrijdag 4 juli om 23:00 vlieg ik (Wouter) weer terug naar Nederland. 5 juli om 7:50 ’s ochtends verwacht ik aan te komen op Schiphol. Ik ben benieuwd of de cultuurschok naar Nederland net zo groot zal zijn als de cultuurschok hier in Gambia. We gaan het zien.