Akie akie petakie petang roem poem wieeeh ptjoeeew

Omdat we al 4 weken geen update hebben gegeven is het maar eens tijd om weer wat te tikken. Om even een volle maand terug te gaan: Koningsdag! In Nederland waarschijnlijk een stuk grootser gevierd dan hier, maar hier we hebben er ook nog wel wat van weten te maken! Zaterdagavond was er een borrel, waar alle Nederlanders die in Gambia wonen waren uitgenodigd voor (gratis) hapjes en drank. Voor het eerst in twee maanden bitterballen, dat ging er prima in! Daarna vonden Wies, Niels en ik dat we koningsdag even mooi af moesten sluiten door een avond op stap te gaan. Een hele gezellige nacht gehad, en zondagochtend moesten we weer flink aan de bak. Wij (Wies, Niels en ik) waren gevraagd om te helpen met het opbouwen van een aantal kraampjes ( tsja, stichting Bouwen he…), dit uiteraard in oranje kleren. De lokale bevolking kon deze kraampjes huren om daar spullen te verkopen, een mini-vlooienmarkt eigenlijk. Na het opbouwen van de kraampjes hebben we een aantal Nederlandse spelletjes uitgezet voor de kleine kinderen (koekhappen, blikgooien, estafette, grabbelton etc.). Dit was vooral bedoeld voor de Nederlandse kinderen, maar ook verschillende Gambiaanse kinderen kwam hier op af. De lokale bevolking vond het allemaal prachtig! Sommige kinderen kwamen de spelletjes wel 10 keer doen, erg tof!

Na twee dagen vrij gekregen te hebben moesten we weer aan het werk. Na vier dagen flink gemetseld te hebben bij het toiletgebouw was het alweer tijd voor weekend, bam! Dat is toch wel lekker na steeds 11 dagen te werken, maar 4 dagen werken en dan 3 dagen werken.

Vrijdag moest Niels nog werken, dus zijn Wies en ik met zijn tweeën erop uit gegaan. Uiteindelijk
hebben we besloten om naar de markt te gaan in Serrekunda (de grootste markt in Gambia). Ik was nog steeds op zoek naar het Jamaicaanse visnetshirt waar ik jullie een blog eerder over heb verteld, en die kon ik hier waarschijnlijk vinden. Binnen een paar minuten hadden we een gast achter ons aanlopen die natuurlijk geld wilde (Toebabs he…). We hebben hem gevraagd waar we dit shirt konden vinden, en hij wist het meteen te vinden. Daar heeft hij nog even geholpen met het onderhandelen van de prijs, en toen hadden we door hoe handig het is om een Gambiaan mee te hebben als je over de markt loopt! Uiteindelijk heeft hij bij alles de prijs flink omlaag weten te gooien en hebben we toch wat meer gekocht dan de planning was. Vlak voordat we weggingen hebben we hem nog 100 dalasi gegeven als bedankje en zijn we weer op huis aan gegaan.

Die avond zijn Niels en ik (Wies) met z’n tweeen op stap geweest. Van bijna alle hotels en restaurants op de Senegambiastrip is de eigenaar Libanees. Laten wij nu net met bijna al deze Libanezen elke week volleyballen. Als je met hun op stap bent heb je geheid een leuke avond. Soms zijn ze zelf eigenaar van de tent, soms zijn ze bevriend met de eigenaar. Zij namen ons mee naar de leuke Gambiaanse clubs. Soms gingen ze zelf achter de bar staan om een shotje voor ons in te schenken. We mochten zonder te betalen weglopen, en werden ook weer netjes door hun met de auto thuis afgezet. We bouwen hier aan een goed netwerk.

Zaterdag avond zijn we met z’n drieen op stap geweest. We waren al redelijk vroeg in Senegambia, terwijl het stapleven pas begint rond 1 uur. Omdat we niet zoveel geld mee hadden genomen (zelfs voor Gambiaanse begrippen), en we al ingekakt waren voor het op gang kwam hadden we het echter snel gezien, dus lagen we rond een uur of 1-2 op bed.

Zondagochtend zijn we eerst naar Lemon Creek gereden (het hotel waar zowel Wies’ als mijn ouders heen gaan) om te kijken hoe het er daar uit zag en hoe erg ze aan het “verbouwen” waren. Een prachtig hotel, pap en mam, jullie gaan het hier vast enorm naar jullie zin hebben! Toen we het daar gezien hadden zijn we doorgereden naar een plekje waar ze (chocolade)croissants verkochten, en lekkere koeken. Echt een goede bakker! Na een heerlijk ontbijt zijn we doorgereden naar de Reptile Farm, een toeristische attractie die wij als locals nog niet hadden gezien. Hier zaten ze niet zo op veiligheid te hameren als in Nederland. Bij de eerste “kooi” pakte ze de slang eruit, zei ze: “deze slang is gevaarlijk en giftig”, waarna ze vervolgde met: “wil je hem vasthouden?”. Nou, deze kans konden we natuurlijk niet laten gaan! Nog geen minuut later had ik een giftige slang in mijn handen, echt wel vet! Sowieso waren ze erg van het vasthouden bij deze farm trouwens: schildpadden mochten we oppakken (zowel de niet-agressieve als de agressieve soort), en we kregen flink wat slangen in onze handen gedrukt. Daarnaast hadden ze ook nog varanen, gekko’s en kameleons. Echt een toffe farm, en een hele toffe begeleidster. Toen we wat zaten te drinken bij het barretje begonnen ze over de python. Of we het leuk vonden om die ook even vast te houden. Nou, na wat twijfel moesten we daar toch maar voor gaan. Best impressive, een 4 meter lange, 45 kilo wegende wurgslang om je nek hebben! Helemaal op je gemak voel je je niet, maar ze verzekerden ons dat ze nachtdieren waren, dus dat we niks te vrezen hadden. Nouja, dan zal het zo zijn.

De volgende dag was het weer een werkweek voor ons. Deze weken ben ik (Wouter) niet veel in Brikama geweest. Er lagen nog plannen voor een kleuterschool in Brusubi, en die moesten nog “even” afgemaakt worden. Uiteindelijk ben ik ongeveer 4-5 hele dagen bezig geweest met het tekenen van plannen voor Brusubi, en ook nog voor een tweede school in Jambur. Niet bepaald geweldig om de hele tijd achter je laptop te zitten tekenen als het buiten 35 graden is met volle bak zon, dat kan ik jullie wel vertellen. Maar stiekem ook wel tof dat ik nu kan zeggen dat ik twee gebouwen “ontworpen” heb die daadwerkelijk gebouwd gaan worden.

Deze week ben ik (Wies) wel iedere dag naar Brikama geweest. De eerste dagen samen met Niels om het dak er op te leggen. Maarten was ook mee om ons af en toe wat tips te geven, en om van een afstandje te kijken of het dak er recht op lag. Uiteindelijk na twee dagen lag het volledige dak erop (behalve de nok en de trim). Vrijdag ben ik alleen naar de bouw geweest om de eerste blokken uit te zetten voor de kleuterschool. Deze dag was ook de bruiloft van Janneke en Ramon. Omdat ik dit natuurlijk jammer vond om te missen heb ik gevraagd of Chris af en toe foto’s wilde sturen. En als je je mobiel pakt om wat foto’s te bekijken, willen ze natuurlijk allemaal meekijken. Dus ik heb ook wat foto’s aan de werknemers laten zien, ze vonden het zo mooi! ‘Duurt deze bruiloft ook drie dagen?’ ‘wij komen allemaal naar jouw bruiloft Wies.’ ‘Wouw, zij is zo mooi, ik zou ook wel met haar willen trouwen.’ Op een keer kwam iemand op het idee om een foto te sturen en ze een fijn huwelijk te wensen. Ondertussen dat zij met z’n allen naar de moskee waren heb ik wat spullen bij elkaar gezocht die we konden gebruiken om een spandoek te maken. Tegen de tijd dat zij terug waren van de moskee had na opdracht van de werknemers ‘Happy Married Janneke en Ramon’ op het spandoek geschreven. Toen ben ik weggegaan om lunch te halen, en gezegd, maak er maar wat leuks van. Dus Amadou had de kwast gepakt en heeft er nog meer teksten opgeschreven. Als je een Gambiaan laat schrijven heb je sowieso veel spelfouten;). Uiteindelijk dit spandoek opgehangen in de spanten en een foto gemaakt. Het gebaar wat we maken is in doventaal het teken voor trouwen. Aangezien we met een paar doven werken. Dit was echt een leuke dag, en leuk hoe betrokken ze allemaal waren!

Vrijdagavond was het tijd om wat stoom af te blazen. Niels en ik (Wouter) hadden twee toebabs ontmoet, die ons uitnodigden om een avondje op het strand met hun te eten. Ze hadden de hele dag lopen vissen, en hadden wat flinke vissen gevangen (1,5 meter barracuda, roggen, krab en flink veel vis). Nou, zo gezegd, zo gedaan. Vrijdagavond ging heel Stichting Bouwen op pad naar de Cockpit Bar om daar met hun te dineren. Daar waren nog wat andere mensen, en uiteindelijk zaten we te dineren met: de eigenaar van het sportcentrum van het Sheraton Hotel (5-sterren hotel), de baas van het restaurant van het Sheraton en de piloot van de Gambiaanse president. Dat is nog eens netwerken! Uiteindelijk een hele gezellige avond/nacht gehad en hebben we onofficieel de GAFA (Gambian Amateur Fishing Association) opgericht.


Zondag 11 mei was het Bob Marley dag. Wies en ik wisten het bestaan er niet eens van, maar blijkbaar was het aardig groots in Gambia. Nou, dat is natuurlijk het perfecte moment voor mij om mijn Jamaicaanse rastashirt te dragen! Op deze manier leek ik echt ingeburgerd te zijn. Verder hebben we niet heel veel meegekregen van Bob Marley dag, omdat we ’s avonds allebei niet echt veel zin meer hadden om uit te gaan.

Maandag ben ik (Wouter) met Niels meegegaan om een dak te renoveren in Tujering. De gordingen die daar lagen waren echt een nachtmerrie: schots en scheef, verschillende hoogte en er zaten meer golven in die planken dan in de zee. Eerst moesten we de ergste planken vervangen op zo’n 5,5 meter hoogte zonder vangnet. Niels en ik liepen redelijk voorzichtig op de flink gammele gordingen, maar de lokale bevolking sprong erop rond alsof het ballerina’s waren. Na de eerste dag waren alle gordingen vervangen en lagen de eerste drie dakplaten. 2 dagen later hadden we zo’n 400 vierkante meter dakplaat vastgeschroefd, we hadden het tempo er echt lekker in zitten en het ging als een trein!

Donderdag ben ik nog even snel mee geweest naar Brikama om te checken hoe de jongens daar bezig waren. Ondertussen schiet het echt lekker op! De muren zijn opgemetseld tot ongeveer één – anderhalve meter, waardoor het er als een echt gebouw uit gaat zien. Ook ik (Wies) ben aan het metselen gegaan. In de tijd dat ik een klein muurtje opgemetseld had, hadden de echte metselaars 3 van deze muurtjes opgemetseld. Maargoed, het was de eerste keer, en ik had de tijd. Ik heb het gevoel dat het niet lang meer gaat duren voor het klaar is! Maar voor het zover is, is het eerst weer tijd voor driedaags weekend. Maar daarover vertellen we jullie weer in de volgende blog ;).