De eerste indrukken
Door: Wouter en Wies
Blijf op de hoogte en volg Wouter en Wies
09 Februari 2014 | Gambia, Banjul
Lieve mensen!
Dag 1,
Na een goede vlucht met onverwachte tussenstop op Faro zijn we veilig aangekomen in Banjul. De aankomst in Banjul was warm. Na een korte busrit vanaf het vliegtuig, nauwelijks 1 minuut, kwamen we in de aankomsthal. We zaten in een vliegtuig vol Hollanders, dus bij de bagageband was het een flink gedrang. Na ongeveer 20 koffers viel de stroom uit en liep de band niet meer. Het personeel was daarvan niet onder de indruk, dit was waarschijnlijk een dagelijks gebeuren. Alle Nederlanders begonnen massaal te zuchten, want ja, dan kan je 10 minuten minder van je vakantie genieten. Na 5 minuten geen nieuwe koffers gezien te hebben begonnen ze de koffers maar door het luik naar binnen te tillen. Als je je tas had gevonden kwam er binnen 5 seconden een Gambiaan naar je toe om je koffer over te nemen en deze naar je auto te brengen.
Na een warm ontvangst van Paula, Maarten en Tobias gingen we in de gele Land Rover met de koffers op het dak op naar ons eigen onderkomen. Onderweg kwamen we van alles tegen, roekeloos rijdende Gambianen, slechte wegen, koeien op de weg, vrouwen met grote schalen op hun hoofd, ezels met karren, Afrika zoals je Afrika verwacht. De foto’s die je altijd ziet van Afrika kloppen precies.
Bij Paula en Maarten aangekomen deden we eerst even een drankje. Het is zeker wennen aan de temperatuur hier. Even later gingen we op weg naar onze eigen “compound” (een (vaak ommuurde) kavel van iemand waar een of meedere woningen staan). We worden door iedereen aangekeken, onze melkwitte huidskleur valt enorm op en iedereen wil even een praatje maken. Ons huis is nog beter dan we verwacht hadden, alles ziet er keinetjes uit en het werkt prima! Het valt wel heel erg uit de toon bij wat de Gambianen hier hebben.
’s Avonds hebben we bij Paula en Maarten gegeten, om nog even te wennen aan Gambia beginnen we met een echte hollandse hap: aardappels met gehaktbal en sla. We hadden nog maar net ons eten op toen het weer duidelijk was dat we in Afrika waren: de stroom viel uit! De rijkeren waren hier al op voorbereid en hadden een eigen noodaggregaat, maar de meeste Gambianen hebben gewoon geen stroom.
Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Er staat geen enkele lantaarnpaal, maar de hemel is helder genoeg om ’s nachts nog iets te kunnen zien. Onderweg zijn we minstens tien keer aangesproken (ook al was het maar vijf minuten lopen). Iedereen is vriendelijk en vraagt: ‘how are you?’. Op een antwoord zitten ze bijna nooit te wachten, maar de vraag stellen ze wel. Bij onze compound aangekomen moesten we onze watchmen roepen om binnen te komen (een watchmen is iemand die zowel security, als klusjesman als loopjongen is). Onze eigen bediende! Omdat we geen sleutel tot de compound hebben moet hij er altijd zijn om ons binnen te laten. Hij praat alleen frans, dus de communicatie gaat moeizaam. We komen er nu achter hoe weinig we hebben onthouden van de 3 jaar Franse les (4 voor mij (Wouter) zelfs)! Op de eerste avond, wanneer je je huis nog niet goed kent zonder stroom was lastig. Nadat we op bed lagen kwam de eigenaar thuis, die direct de aggregraat (naast ons slaapkamerraam) aanslingerde. Dat was een lekker kabaal. Gelukkig waren we moe genoeg om direct in slaap te vallen.
Dag 2
Om 8 uur hadden we afgesproken met Maarten. Onderweg hebben we bij een van de vele cornershops een tapalapa met ei gehaald. Een typisch Gambiaans broodje, lijkt op een half stokbrood, die ze beleggen met een gekookt ei, mayonaise en als je wil krijg je er een verkruimeld bouillonblokje overheen, dit alles voor 30 eurocent. Maarten heeft ons die dag aan het handje genomen. Met z’n 4en hebben we door Gambia gereden om kennis te maken met de Nederlanders in dit gebied, te zien waar we onze materialen en gereedschappen vandaan halen en waar we het best onze boodschappen kunnen doen. Om een uur of drie kwam er een andere Nederlandse projectmanager langs om met ons te kijken naar de bouw van een andere school in dit gebied. We hebben overlegd over de tekeningen en hoe dit te realiseren is. Binnenkort zullen wij gaan helpen met de begroting, de planning en de tekeningen van deze school. Na ons even op te frissen zijn we mee uit eten genomen in het meest toeristische gebied van Gambia, Senegambia. Hier hebben we gezellig heerlijke pizza gegeten. Eenmaal thuis gekomen hebben we nog iets gedronken op ons dakterras. Onze watchman, Diarra, kwam bij ons zitten. Aangezien ons frans niet zo goed is en hij geen woord Engels kon was het moeizaam. Uiteindelijke hebben we een kaartspelletje gedaan. We begonnen met pesten zonder pestkaarten, uiteindelijk zullen we elke avond een pestkaart toevoegen aan dit spel. Zodat hij binnenkort gezellig mee kan doen met een potje kaarten!
Toen we net wilden gaan slapen kwam de eigenaar van de compound thuis. We hadden hem nog niet gesproken en we moesten hem nog betalen voor ons huis, dus we spraken hem aan. Eerst kregen we een rondleiding door zijn huis, best groot! …maar ook enorm kitscherig. Hij heeft grote plannen voor zijn compound en andere compounds in de omgeving. Zijn hele terrein moet opnieuw geschilderd worden, de poort moet afgebouwd worden en op zijn andere compounds zal hij huizen bouwen. Het ziet er naar uit dat Diarra geen rust gaat hebben de komende tijd. Na de rondleiding hebben we nog even nagepraat, waarna hij ons uitnodigde voor koffie de volgende ochtend. Rond een uur of elf lagen we op bed. Het was ondertussen iets afgekoeld (geen thermometer maar ik schat dat het zo’n 20 graden zal zijn geweest), dus we vielen gemakkelijk in slaap.
Dag 3,
We hadden afgesproken om rond 9 uur koffie te gaan drinken dus had ik de wekker staan om 8:30. We waren echter allang wakker voor de wekker. De vogels fluiten je wakker rond een uur of 7, wat eigenlijk best lekker wakker worden is! Ik ben geen ochtendmens, maar het was heerlijk. Na koffie gedronken te hebben en ontbeten te hebben met de eigenaar van de compound zijn we weer vertrokken naar ons dakterras, waar we dit stuk aan het schrijven zijn. Omdat we nog geen internet hebben zullen we het zo moeten uploaden bij Paula en Maarten. Vandaag wordt een rustig dagje aan het strand liggen en wennen aan het warme weer. Dinsdag zullen we echt gaan beginnen met de bouw, maar voor nu hebben we nog geen zorgen of stress!
Dag 1,
Na een goede vlucht met onverwachte tussenstop op Faro zijn we veilig aangekomen in Banjul. De aankomst in Banjul was warm. Na een korte busrit vanaf het vliegtuig, nauwelijks 1 minuut, kwamen we in de aankomsthal. We zaten in een vliegtuig vol Hollanders, dus bij de bagageband was het een flink gedrang. Na ongeveer 20 koffers viel de stroom uit en liep de band niet meer. Het personeel was daarvan niet onder de indruk, dit was waarschijnlijk een dagelijks gebeuren. Alle Nederlanders begonnen massaal te zuchten, want ja, dan kan je 10 minuten minder van je vakantie genieten. Na 5 minuten geen nieuwe koffers gezien te hebben begonnen ze de koffers maar door het luik naar binnen te tillen. Als je je tas had gevonden kwam er binnen 5 seconden een Gambiaan naar je toe om je koffer over te nemen en deze naar je auto te brengen.
Na een warm ontvangst van Paula, Maarten en Tobias gingen we in de gele Land Rover met de koffers op het dak op naar ons eigen onderkomen. Onderweg kwamen we van alles tegen, roekeloos rijdende Gambianen, slechte wegen, koeien op de weg, vrouwen met grote schalen op hun hoofd, ezels met karren, Afrika zoals je Afrika verwacht. De foto’s die je altijd ziet van Afrika kloppen precies.
Bij Paula en Maarten aangekomen deden we eerst even een drankje. Het is zeker wennen aan de temperatuur hier. Even later gingen we op weg naar onze eigen “compound” (een (vaak ommuurde) kavel van iemand waar een of meedere woningen staan). We worden door iedereen aangekeken, onze melkwitte huidskleur valt enorm op en iedereen wil even een praatje maken. Ons huis is nog beter dan we verwacht hadden, alles ziet er keinetjes uit en het werkt prima! Het valt wel heel erg uit de toon bij wat de Gambianen hier hebben.
’s Avonds hebben we bij Paula en Maarten gegeten, om nog even te wennen aan Gambia beginnen we met een echte hollandse hap: aardappels met gehaktbal en sla. We hadden nog maar net ons eten op toen het weer duidelijk was dat we in Afrika waren: de stroom viel uit! De rijkeren waren hier al op voorbereid en hadden een eigen noodaggregaat, maar de meeste Gambianen hebben gewoon geen stroom.
Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Er staat geen enkele lantaarnpaal, maar de hemel is helder genoeg om ’s nachts nog iets te kunnen zien. Onderweg zijn we minstens tien keer aangesproken (ook al was het maar vijf minuten lopen). Iedereen is vriendelijk en vraagt: ‘how are you?’. Op een antwoord zitten ze bijna nooit te wachten, maar de vraag stellen ze wel. Bij onze compound aangekomen moesten we onze watchmen roepen om binnen te komen (een watchmen is iemand die zowel security, als klusjesman als loopjongen is). Onze eigen bediende! Omdat we geen sleutel tot de compound hebben moet hij er altijd zijn om ons binnen te laten. Hij praat alleen frans, dus de communicatie gaat moeizaam. We komen er nu achter hoe weinig we hebben onthouden van de 3 jaar Franse les (4 voor mij (Wouter) zelfs)! Op de eerste avond, wanneer je je huis nog niet goed kent zonder stroom was lastig. Nadat we op bed lagen kwam de eigenaar thuis, die direct de aggregraat (naast ons slaapkamerraam) aanslingerde. Dat was een lekker kabaal. Gelukkig waren we moe genoeg om direct in slaap te vallen.
Dag 2
Om 8 uur hadden we afgesproken met Maarten. Onderweg hebben we bij een van de vele cornershops een tapalapa met ei gehaald. Een typisch Gambiaans broodje, lijkt op een half stokbrood, die ze beleggen met een gekookt ei, mayonaise en als je wil krijg je er een verkruimeld bouillonblokje overheen, dit alles voor 30 eurocent. Maarten heeft ons die dag aan het handje genomen. Met z’n 4en hebben we door Gambia gereden om kennis te maken met de Nederlanders in dit gebied, te zien waar we onze materialen en gereedschappen vandaan halen en waar we het best onze boodschappen kunnen doen. Om een uur of drie kwam er een andere Nederlandse projectmanager langs om met ons te kijken naar de bouw van een andere school in dit gebied. We hebben overlegd over de tekeningen en hoe dit te realiseren is. Binnenkort zullen wij gaan helpen met de begroting, de planning en de tekeningen van deze school. Na ons even op te frissen zijn we mee uit eten genomen in het meest toeristische gebied van Gambia, Senegambia. Hier hebben we gezellig heerlijke pizza gegeten. Eenmaal thuis gekomen hebben we nog iets gedronken op ons dakterras. Onze watchman, Diarra, kwam bij ons zitten. Aangezien ons frans niet zo goed is en hij geen woord Engels kon was het moeizaam. Uiteindelijke hebben we een kaartspelletje gedaan. We begonnen met pesten zonder pestkaarten, uiteindelijk zullen we elke avond een pestkaart toevoegen aan dit spel. Zodat hij binnenkort gezellig mee kan doen met een potje kaarten!
Toen we net wilden gaan slapen kwam de eigenaar van de compound thuis. We hadden hem nog niet gesproken en we moesten hem nog betalen voor ons huis, dus we spraken hem aan. Eerst kregen we een rondleiding door zijn huis, best groot! …maar ook enorm kitscherig. Hij heeft grote plannen voor zijn compound en andere compounds in de omgeving. Zijn hele terrein moet opnieuw geschilderd worden, de poort moet afgebouwd worden en op zijn andere compounds zal hij huizen bouwen. Het ziet er naar uit dat Diarra geen rust gaat hebben de komende tijd. Na de rondleiding hebben we nog even nagepraat, waarna hij ons uitnodigde voor koffie de volgende ochtend. Rond een uur of elf lagen we op bed. Het was ondertussen iets afgekoeld (geen thermometer maar ik schat dat het zo’n 20 graden zal zijn geweest), dus we vielen gemakkelijk in slaap.
Dag 3,
We hadden afgesproken om rond 9 uur koffie te gaan drinken dus had ik de wekker staan om 8:30. We waren echter allang wakker voor de wekker. De vogels fluiten je wakker rond een uur of 7, wat eigenlijk best lekker wakker worden is! Ik ben geen ochtendmens, maar het was heerlijk. Na koffie gedronken te hebben en ontbeten te hebben met de eigenaar van de compound zijn we weer vertrokken naar ons dakterras, waar we dit stuk aan het schrijven zijn. Omdat we nog geen internet hebben zullen we het zo moeten uploaden bij Paula en Maarten. Vandaag wordt een rustig dagje aan het strand liggen en wennen aan het warme weer. Dinsdag zullen we echt gaan beginnen met de bouw, maar voor nu hebben we nog geen zorgen of stress!
-
09 Februari 2014 - 15:21
Maarten:
Haha, ik ben daar ook zie ik! Ik ben ook van alle markten thuis, zelfs in Gambia. Die melkwitte huidskleur zal er wel snel af zijn gok ik zo. Over 6 maanden vallen jullie hier uit de toon omdat jullie zo belachelijk bruin zijn =p Veel plezier met chillen vandaag en morgen. -
09 Februari 2014 - 15:31
Tineke:
Hé meissie, wat leuk om een indruk te hebben. In nog geen 2 maanden tijd al je tweede huis. Je gaat er wel op vooruit zeg. Wat een gigantisch dakterras! Ik zie dat ik niet meer hoef te huilen, jij maakt het daar wel! liefs XXX -
09 Februari 2014 - 17:48
Geert Driessen:
Hoi Wies en Wouter.
Zo te lezen klopt mijn beeld van een boomhut tussen de cocosnoten en apen niet helemaal. Veel succes en bouw niet te mooi daar anders wil iedereen daar een huis/gebouw van jullie makelij.
Groeten en we houden kontakt. Geert en Wilma. -
09 Februari 2014 - 18:22
Joke:
Wat een heerlijk uitgebreid verslag deel! We hebben er van gesmuld!
Leuk dat er ook al gelijk foto's bij zijn. Zo wordt ons beeld een beetje realistisch..... :)
Geniet van deze eerste rustdagen, dan kun je daarna fris aan de slag.
Liefs XXX -
10 Februari 2014 - 10:23
Tonny, Jacco, Luuk, Roel En Kiki:
He daar, leuk om te lezen hoe het daar is. Helpt ons ook om ons voor te bereiden op onze reis ergens een keer over 4 jaar. Luuk wil graag weten of jullie al wilde dieren hebben gezien. Liefst een katachtige (liever niet in je bed).
Ik vind 20 graden heerlijk. Hier is het regen of niet. gatver
Roel wil vertellen dat we 3 medailles hebben op de winterspelen (schaatsen)
Kiki danst op K3 muziek. Afrikaanse muziek swingt ook goed met een zwier rok
Jacco wil graag alles weten over het lokale fruit (haha)
we spreken je snel!!
En je weet het
Bob de Bouwer: kunnen we het maken, nou en of
-
10 Februari 2014 - 10:54
Lianne En Theo Van De Vuurst:
Hoi Wies,
Wat super leuk om zo snel al iets van je te lezen. Wat een mooi huis. Ook mijn eerste idee was dat het best primitief zou zijn, maar dit valt in het niet haha. Geniet nog ff heerlijk van het strand en lekker bruin worden ;-). Heel veel plezier en succes =).
Groetjes Theo en Lianne -
10 Februari 2014 - 15:40
Roan-Paul:
Hey Wouter en Wietse!
Ontzettend tof zeg. Heel leuk om te lezen! Lijkt me echt supervreemd daar rond te lopen. :p
Succes met de start van de bouw :D -
10 Februari 2014 - 15:41
Roan-Paul:
Wies dus*
...
:$
:D -
16 Februari 2014 - 19:37
Herman Elberse:
Wouter, leuk geschreven, het lijkt alsof ik je zie lopen.
Hoop dat de whiskey heeft gesmaakt. Veel plezier, geniet van deze tijd en mogelijkheid.
Groet, vanuit Apeldoorn.
Herman Elberse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
